Tadeusz Garbuliński – ur. w Strzemieszycach w 1920 r., członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, matura 1939, prof zw dr hab., farmakolog, habilitacja z zakresu fizjologii i farmakodynamiki 1960 w Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej (późniejsza Akademia Rolnicza, obecnie Uniwersytet Przyrodniczy). Tytuł prof. nadzw. 1965, prof. zw. 1973., dr h.c. uczelni macierzystej 1995. prorektor 1962-1964, rektor 1965-1969 Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu, dyrektor Instytutu Nauk Fizjologicznych 1972-1982, kierownik Katedry Farmakologii i Toksykologii 1961-1985, kierownik Zakładu Farmakologii 1961-1990. Wiceprzewodniczący i sekretarz naukowy Oddziału Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu 1988-1992, przewodniczący Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN 1978-1989, honorowy przewodniczący tegoż Komitetu 1997, członek założyciel i przewodniczący Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Naukowego 1969-1971, członek honorowy Zrzeszenia Lekarzy i Techników Weterynaryjnych, przewodniczący Rady Redakcyjnej Arch. Vet. Polonica.
Członek towarzystw naukowych: Polskie Towarzystwo Farmakologiczne, Polskie Towarzystwo Toksykologiczne, Polskie Towarzystwo Fizjologiczne, Polskie Towarzystwo Nauk Weterynaryjnych, Wrocławskie Towarzystwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Magnezjologiczne, Biochemical Pharmacology, European Ass. Veterinary Pharmacology and Toxicology – koordynator krajowy 1979-1990.
Publikacji naukowych 168, w tym prac doświadczalnych 113 z zakresu farmakologicznego oddziaływania leków na metabolizm mięśnia serca, mięśni szkieletowych i na krążenie krwi, oraz z selekcji leków immunoaktywnych dla potrzeb medycyny weterynaryjnej w zakresie wpływu na odporność, homeostazę i adaptację,
Jako pierwszy w światowej nauce opublikował w 1955 r. hipotezę o leczniczym działaniu tlenku azotu; jej weryfikacja w USA po 22 latach, wskazała drogę do odkrycia endogennego tlenku azotu, którego odkrywcy uzyskali Nagrodę Nobla. Wprowadził immunofarmakologię do nauk weterynaryjnych.
Promotor 10 doktoratów i opiekun 7 habilitacji. Twórca Wrocławskiej Szkoły Farmakologii Weterynaryjnej.
Podręczniki akademickie: Farmakologia Weterynaryjna wyd. 1974, 1978,1984., Receptura Weterynaryjna 1980, 1984. Odznaczony krzyżami OOP: kawalerskim, oficerskim i komandorskim, medalem Rodła i odznaką „Budowniczy Wrocławia” oraz innymi odznaczeniami i wyróżnieniami regionalnymi oraz nagrodami ministerialnymi i uczelnianymi, m.in. Nagrodą Specjalną w Roku Nauki Polskiej 1973. Pionier Wrocławia.