Finał Projektu „Kresy – polskie ziemie wschodnie…” (edycja VII)

7 czerwca 2019r. odbyła się w Centrum Edukacyjnym „Przystanek Historia” IPN w Krakowie uroczysta sesja podsumowująca VII edycję projektu „Kresy – polskie ziemie wschodnie w XX wieku”.
Celem tego przedsięwzięcia jest popularyzacja wiedzy o historii polskich Kresów Wschodnich, uwrażliwianie uczestników na los Polaków mieszkających za naszą obecną wschodnią granicą, kształtowanie świadomości, że nadal są oni cząstką naszej Ojczyzny. Jak podano w regulaminie konkursu: „Nie jesteśmy w stanie zmienić biegu historii, ale możemy ją wspólnie udokumentować dla obecnych i przyszłych pokoleń”.

Podczas finałowej gali dr Paweł Naleźniak (IPN Kraków, koordynator projektu) wygłosił wykład pt. „Wilno – wojna i okupacja 1939-1944”, Dyrektor IPN – dr hab. Filip Musiał oraz dr Paweł Krokosz z Wydziału Historii i Dziedzictwa Kulturowego UP JPII w Krakowie wręczyli nagrody.

Miło nam poinformować, że wśród najlepszych znaleźli się nasi uczniowie.
Jakub Salwiński – uczeń klasy 1c został Laureatem 3 miejsca i otrzymał w nagrodę zestaw książek historycznych, indeks na wybrany kierunek Uniwersytetu Papieskiego w Krakowie oraz zaproszenie (wraz z opiekunem naukowym) na wyprawę edukacyjną, która odbędzie się w sierpniu 2019r. śladami walk Legionów Polskich w Karpatach Wschodnich i ewakuacji żołnierzy – uczestników wojny obronnej 1939 roku na Węgry i do Rumunii (przez Ukrainę).
Wyróżniono także uczennice z klasy 2a: Annę Górską i Edytę Paruch.
Serdecznie gratulujemy!!!
Uczniów przygotowała: mgr Bogusława Wajdzik.

Kresy Wschodnie I i II Rzeczypospolitej to ziemie, które wydały wielu znakomitych ludzi: Stanisława Żółkiewskiego, Jana III Sobieskiego, Tadeusza Kościuszkę, Romualda Traugutta, Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Józefa Piłsudskiego, Aleksandra Fredrę, Marię Konopnicką, Gabrielę Zapolską, Leopolda Staffa, Wojciecha Bogusławskiego, Stefana Banacha, Tadeusza Konwickiego, Krzysztofa Kieślowskiego, Czesława Miłosza, Niemena, K.I. Gałczyńskiego, J.I. Kraszewskiego, Stanisława Moniuszkę, Piotra Skargę i wielu innych. To była wspólna ojczyzna wielu narodów: Polaków, Rusinów, Ukraińców, Żydów, Ormian, Litwinów, Białorusinów itd., których historia połączyła na wieki wspólnymi więzami. To ziemia wciąż opiewana w licznych dziełach literackich i z nostalgią wspominana przez dawnych jej mieszkańców. To wreszcie kraj, którego mieszkańcy doświadczyli w XX wieku wielu dramatycznych przeżyć.
Utrata Kresów była dramatem nie tylko dla Rzeczypospolitej, jako państwa, ale przede wszystkim dla tych Polaków, którzy tam pozostali. Przez lata byli oni świadkami barbarzyńskiej dewastacji wszystkiego, co polskie: pomników, tablic, cmentarzy, pałaców i dworów. W ramach walki z religią rzymskokatolicką zamykano i dewastowano kościoły i kaplice, zamieniając je w magazyny, składy, sklepy, domy kultury, kluby młodzieżowe, muzea historii religii i ateizmu. Zniszczono bezpowrotnie wiele bezcennych zabytków i dzieł sztuki.
Polaków z rodowodem kresowym jest coraz mniej. Na naszych oczach odchodzą ostatni obrońcy Grodna i Lwowa w 1939 i uczestnicy Akcji Burza w 1944 roku. Coraz szczuplejsze jest grono urodzonych w polskim Lwowie i Wilnie, wymiera środowisko kresowych sybiraków i łagierników. Dlatego tak cenna jest inicjatywa podjęta przez IPN, aby zachować cząstkę tej historii.